Βασικά tips για τις μέλλουσες μαμάδες

Διατροφή στην Εγκυμοσύνη

Η εγκυμοσύνη είναι μία ιδιαίτερη περίοδος για την έγκυο που περιμένει να γίνει μητέρα. Η διατροφή παίζει πολύ σημαντικό ρόλο τόσο για την ίδια όσο και για το μωρό της και την πορεία της εγκυμοσύνης. Κατά την περίοδο αυτή οι διατροφικές ανάγκες της εγκύου είναι αυξημένες, σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει η μέλλουσα μητέρα να ΄τρώει για δύο’. Θα πρέπει η διατροφή της να είναι ισορροπημένη και να καλύπτει πλήρως τις αυξημένες απαιτήσεις της σε θερμίδες και σε ορισμένα θρεπτικά συστατικά.

Πόσα κιλά χρειάζεται να πάρει η έγκυος; 
Οι συστάσεις για την αύξηση του βάρους της εγκύου, διαφέρουν ανάλογα με το βάρος στο οποίο ξεκίνησε η εγκυμοσύνη. Για να κατατάξουμε το βάρος της εγκύου σε μία κατηγορία ανάλογα με το ύψος της, υπολογίζουμε το Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ). Ο δείκτης αυτός είναι το αποτέλεσμα της διαίρεσης του βάρους (σε κιλά) διά το τετράγωνο του ύψους (σε εκατοστά): ΔΜΣ= Β/Υ².
Εάν η έγκυος έχει βάρος εντός φυσιολογικών ορίων (ΔΜΣ 18,5 έως 24,9), τότε συστήνεται η προσθήκη 11,5-16 κιλών, με αύξηση 1-2,5 κιλά το 1^ο τρίμηνο, και στη συνέχεια αύξηση κατά 0,5 κιλό την εβδομάδα. 
Εάν είναι λιποβαρής (ΔΜΣ κάτω από 18) χρειάζεται να πάρει 12,5-18 κιλά. Εάν είναι υπέρβαρη (ΔΜΣ μεταξύ 25 και 29,9) τότε συστήνεται αύξηση βάρους 7-11,5 κιλών, ενώ αν είναι παχύσαρκη (ΔΜΣ πάνω από 30), τότε δεν θα πρέπει να ξεπεράσει τα 5-9 κιλά. Σε περίπτωση δίδυμης εγκυμοσύνης, συστήνεται αύξηση βάρους από 16 έως 20,5 κιλά.

Κίνδυνοι από αύξηση βάρους μεγαλύτερη από τη συνιστώμενη
Γυναίκες που παίρνουν πολύ περισσότερο βάρος από το συνιστώμενο για την περίπτωσή τους, έχουν περισσότερες πιθανότητες να υποβληθούν σε καισαρική, καθώς και να εμφανίσουν επιπλοκές, όπως είναι ο διαβήτης κύησης και η προεκλαμψία. Είναι πιο πιθανό να διατηρήσουν αρκετά κιλά μετά τη γέννα, πράγμα που σημαίνει ότι θα έχουν μεγαλύτερο βάρος σε επόμενες εγκυμοσύνες. 
Όσον αφορά τα μωρά που γεννιούνται από μαμάδες με μεγάλη αύξηση βάρους, μπορεί να είναι μεγάλα σε μέγεθος, κάτι που μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές κατά τη γέννα, όχι μόνο στις μητέρες αλλά και στα ίδια τα μωρά. Επίσης, όταν μία γυναίκα έχει ξεκινήσει την εγκυμοσύνη της όντας υπέρβαρη ή παχύσαρκη, το μωρό έχει αυξημένες πιθανότητες να γίνει και το ίδιο υπέρβαρο. Τέλος, το υπερβάλλον βάρος μπορεί να αποτελέσει αιτία για προβλήματα θηλασμού. Για τους λόγους αυτούς συστήνεται να χάσει πρώτα τα περιττά κιλά, ώστε να ξεκινήσει την εγκυμοσύνη της με ένα υγιές βάρος. 
Από την άλλη πλευρά, γυναίκες που ξεκινούν την εγκυμοσύνη με βάρος χαμηλότερο από το φυσιολογικό ή παίρνουν κατά την εγκυμοσύνη λιγότερα κιλά από τα ελάχιστα συνιστώμενα, έχουν αυξημένες πιθανότητες να γεννήσουν πρόωρα μωρά. 
Κάθε έγκυος πρέπει να ακολουθεί μια διατροφή με καλής ποιότητας τρόφιμα, και η οποία θα καλύπτει τις ανάγκες της σε ενέργεια και θρεπτικά συστατικά, δίνοντας βάση σε αυτά που απαιτούνται σε μεγαλύτερες ποσότητες κατά την εγκυμοσύνη, και να πάρει το βάρος που της αντιστοιχεί, ανάλογα με την περίπτωση.

Στον δρόμο για το μαιευτήριο

• Το πρώτο που πρέπει να κάνετε, όταν ο γυναικολόγος σας σας συμβουλέψει να πάτε στο μαιευτήριο, είναι να πάρετε τη βαλίτσα σας.
• Αν πρόκειται να πάτε με αυτοκίνητο στο μαιευτήριο, καλό είναι να έχετε κάνει νωρίτερα τη διαδρομή και να έχετε υπολογίσει πόσο χρόνο θα χρειαστείτε για να φτάσετε.
• Αν δεν έχετε αυτοκίνητο, θα χρειαστεί να καλέσετε ταξί ή ασθενοφόρο για να σας μεταφέρει.
• Βεβαιωθείτε ότι γνωρίζετε από ποια είσοδο πρέπει να μπείτε στο μαιευτήριο.
• Όταν φτάσετε στην παραλαβή επιτόκων, η μαία σας θα σας υποδεχθεί και θα σας καθοδηγήσει για τη συνέχεια.
• Θα χρειαστεί ο σύντροφος ή ο συνοδός σας να δώσει τα στοιχεία σας για την εισαγωγή και να γίνουν κάποιες τυπικές διαδικασίες.
• Στο χώρο της παραλαβής η προϊσταμένη του τμήματος θα σας πάρει ιστορικό και θα σας οδηγήσει σε ένα δωμάτιο όπου θα ντυθείτε με τη ρόμπα της αίθουσας τοκετών και θα τοποθετήσετε τα προσωπικά σας αντικείμενα σε μια τσάντα.

Η μαία σας

• θα σας θερμομετρήσει
• θα ελέγξει τους σφυγμούς και την πίεσή σας
• θα πάρει αίμα για εργαστηριακό έλεγχο
• θα τοποθετήσει ενδοφλέβια έγχυση ορρού
• θα σας ζητήσει να δώσετε δείγμα ούρων για εξέταση
• θα ακούσει τους κτύπους της καρδιάς του εμβρύου
• θα σας εξετάσει κολπικά για να ελέγξει την κατάσταση του τραχήλου.

Ύστερα θα οδηγηθείτε στο δωμάτιο τοκετού, όπου θα παραμείνετε υπό παρακολούθηση μέχρι να μεταφερθείτε στο χειρουργείο για την τελική φάση.

Ο σύντροφός σας είναι ευπρόσδεκτος να παραμείνει μαζί σας, εάν το επιθυμείτε

Η Βαλίτσα για το Μαιευτήριο

Ρούχα

1. 2 νυχτικά, κατάλληλα για θηλασμό
2. 1 ρόμπα για να κυκλοφορείς άνετα στους χώρους του μαιευτηρίου
3. 1 ζακέτα, ειδικά αν γεννήσεις το χειμώνα
4. 1 ζευγάρι παντόφλες
5. 1 πετσέτα μπάνιου
6. 1 πετσέτα προσώπου
7. 3-4 μεγάλα κιλοτάκια για να κρατούν τις σερβιέτες
8. 1-2 σουτιέν ειδικά για θηλασμό
9. 1 πακέτο ειδικά επιθέματα για τις θηλές

Είδη ατομικής καθαριότητας

1. οδοντόβουρτσα
2. οδοντόκρεμα
3. σαμπουάν
4. ουδέτερο σαπούνι
5. σφουγγάρι
6. την ειδική λοσιόν σώματος για τις ραγάδες που χρησιμοποιούσες και κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης
7. ό,τι άλλο νομίζεις ότι θα χρειαστείς
8. προσοχή:όχι αρωματικά αφρόλουτρα!
9. Μερικά βασικά καλλυντικά (π.χ: ενυδατική προσώπου, πούδρα, κραγιόν κ.α.). Θα σου ανεβάσει τη διάθεση να είσαι περιποιημένη.
10. Βιβλίο ή περιοδικό για να διαβάσεις
11. Ρούχα και παπούτσια που θα φοράς όταν θα φύγεις από το μαιευτήριο

Ένα φάκελο με:

1. τις πρόσφατες εργαστηριακές εξετάσεις
2. το τελευταίο υπερηχογράφημα
3. αποτελέσματα εξετάσεων που έκανες κατά την εγκυμοσύνη και βρέθηκαν παθολογικές
4. άλλες εξετάσεις που αποδεικνύουν τυχόν προβλήματα υγείας που έχεις
5. το ασφαλιστικό σου βιβλιάριο
6. αστυνομική σου ταυτότητα
7. Ρώτα τον γιατρό σου αν κρίνει κάτι άλλο απαραίτητο να έχεις μαζί σου

Μην πάρεις μαζί σου

1. κοσμήματα
2. ακριβά κινητά
3. ο,τιδήποτε πολύτιμο

Το μαιευτήριο δεν σε καλύπτει σε περίπτωση απώλειάς τους

Επισκληρίδειος Αναισθησία

Όταν οι συστολές της μήτρας έχουν αρχίσει να προκαλούν πόνο, τότε γίνεται η επισκληρίδιος αναισθησία. Η επισκληρίδιος γίνεται αποκλειστικά από αναισθησιολόγο και κάτω απ’ τις κατάλληλες συνθήκες.

1. Πρέπει η ίδια η γυναίκα να θέλει να υποβληθεί σε αυτή τη διαδικασία.
2. Δεύτερον τα αποτελέσματα των εξετάσεων αίματος και πηκτικότητας πρέπει να είναι εντός των τιμών αναφοράς
3. Τρίτον ο αναισθησιολόγος πρέπει να κατευθύνει την επίτοκο,ώστε το σώμα της να έχει την κατάλληλη θέση και στάση για να γίνει σωστά η επισκληρίδιος.
4. Η θέση που πρέπει να πάρει η επίτοκος είναι
   ξαπλωμένη στην αριστερή πλευρά με τα πόδια λυγισμένα κοντά στο στήθος
   καθιστή στην άκρη του κρεβατιού σκύβοντας μπροστά με τους ώμους χαλαρούς και το σαγόνι κοντά στο στήθος.
5. Σ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας η γυναίκα πρέπει να παραμείνει εντελώς ακίνητη, ενώ ο αναισθησιολόγος διακόπτει τη διαδικασία κάθε φορά που η γυναίκα έχει σύσπαση.
6. Η περιοχή της μέσης καθαρίζεται με αντισηπτικό και αποστειρώνεται.
7. Στο σημείο που θα γίνει η επισκληρίδιος, γίνεται ένεση με τοπικό αναισθητικό, ώστε να μουδιάσει το δέρμα και να μειωθεί η ενόχληση.
8. Μετά ο αναισθησιολόγος εισαγάγει ένα λεπτό πλαστικό καθετήρα ανάμεσα σε 2 σπονδύλους στο χαμηλότερο τμήμα της μέσης, μέσω του οποίου θα γίνει η έγχυση της πρώτης δόσης του αναισθητικού.
9. Το ένα άκρο του καθετήρα σταθεροποιείται στο σημείο της μέσης όπου έγινε η επισκληρίδιος, ενώ το υπόλοιπο τμήμα του καθετήρα σταθεροποιείται στον ώμο, ώστε να δίνονται οι επιπλέον δόσεις.
10. Το αναισθητικό που χορηγείται μουδιάζει τα νεύρα από τη μέση και κάτω συμπεριλαμβανομένης και της μήτρας.
    

Η επισκληρίδειος δεν επηρεάζει το έμβρυο, διότι τα φάρμακα δεν διαπερνούν τον πλακούντα. Επίσης η γυναίκα δεν παραμένει αμέτοχη διότι με τη σωστή καθοδήγηση της μαίας μπορεί να εξωθήσει αποτελεσματικά.

Αναλγησία κατά τον τοκετό και τη καισαρική τομή

Το μεγάλο ερώτημα στο μυαλό κάθε εγκύου είναι «Πόσο θα πονέσω κατά τη διάρκεια του τοκετού ή της Καισαρικής τομής;» Παρόλο που είναι εξαιρετικά δύσκολο να απαντήσει κανείς εκ των προτέρων σε κάθε γυναίκα ξεχωριστά, θα προσπαθήσουμε να διευκρινίσουμε κάποιες παραμέτρους και να διαφωτίσουμε τις αναγνώστριες μας με το άρθρο αυτό.

Υπάρχουν τρεις λόγοι που πονάει κανείς: Ψυχολογικοί (ο φόβος, το άγνωστο, η έλλειψη εκπαίδευσης), λειτουργικοί (η διαστολή του τραχήλου, οι συσπάσεις της μήτρας, η κάθοδος του εμβρύου, οι διάφορες τεχνικές – π.χ. εμβρυουλκία) και οι φυσιολογικοί ( διάφορες αποκλίσεις από το φυσιολογικό π.χ. ανατομικές ιδιομορφίες της γυναίκας, οπίσθια προβολή του εμβρύου).

Τι προκαλεί όμως τον πόνο της γέννας;

Τον κύριο πόνο προκαλούν οι συσπάσεις της μήτρας η οποία προσπαθεί να ωθήσει το έμβρυο προς τα έξω. Εν συνεχεία πόνος προκαλείται και με την διαστολή του τραχήλου της μήτρας προκειμένου να περάσει μέσα από αυτόν το έμβρυο. Τέλος πόνος προκαλείται και από το πέρασμα του παιδιού μέσα από τον πυελικό σωλήνα και την διαστολή των ιστών και μυών του περινέου.

Κάθε άτομο όμως αντιλαμβάνεται τον πόνο διαφορετικά και κατά συνέπεια κάθε γυναίκα αποκομίζει διαφορετικές εμπειρίες από τον τοκετό της. Κατά συνέπεια είναι στην ευχέρεια του Μαιευτήρα και του Αναισθησιολόγου να παρέχουν στην επίτοκο την απαιτούμενη αναλγησία ή και αναισθησία. Να διευκρινίσουμε εδώ πως Αναλγησία είναι η ανακούφιση από τον πόνο χωρίς πλήρη απουσία της αίσθησής του ενώ Αναισθησία είναι η πλήρης απουσία αίσθησης του πόνου.

Μερικές γυναίκες δεν είναι τόσο ευαίσθητες στον πόνο και χρειάζονται λίγη ή και καθόλου αναλγησία κατά τον τοκετό. Άλλες πάλι βρίσκουν πως η αναλγησία τις βοηθά να έχουν καλύτερο έλεγχο πάνω στον τοκετό, ενώ αντίθετα κάποιες άλλες θεωρούν πως η αναισθησία/αναλγησία τους αφαιρεί τη χαρά της συμμετοχής στο θαύμα της γέννησης.

Φυσιολογικές μέθοδοι

Τεχνικές αναπνοής και μέθοδοι χαλάρωσης φαίνεται να βοηθούν στην ύφεση του πόνου σε γυναίκες οι οποίες έχουν εκπαιδευτεί κατάλληλα κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Ζεστές κομπρέσες και μασάζ στη μέση μπορούν επίσης να ανακουφίσουν την έγκυο αν γίνονται σωστά, αλλά δεν βοηθούν ιδιαίτερα στο τελικό στάδιο του τοκετού.

Η αρωματοθεραπεία και η ρεφλεξολογία δεν φαίνεται να βοηθούν ιδιαίτερα.

Τοκετός σε νερό

Το ζεστό νερό μπορεί να παίξει σημαντικό αναλγητικό ρόλο κατά τον τοκετό. Η αναλγητική δράση του ζεστού νερού είναι γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων. Παρότι ο τοκετός σε πισίνα ζεστού νερού δεν χρησιμοποιείται πολύ στη χώρα μας, στο εξωτερικό υπάρχουν γυναίκες οι οποίες βρίσκουν την εμπειρία αυτή εξαιρετική και την συνιστούν ανεπιφύλακτα.

Οπωσδήποτε δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όλες τις περιπτώσεις και χρειάζεται και ειδικό εξοπλισμό (δεξαμενή νερού κλπ). Ταυτόχρονα οι μαίες οι οποίες αναλαμβάνουν τέτοιους τοκετούς πρέπει να είναι ειδικά εκπαιδευμένες.

Παρ’ όλα αυτά αν παρατηρηθούν αλλοιώσεις των καρδιακών παλμών του εμβρύου τότε η διαδικασία διακόπτεται και ακολουθείται το κανονικό πρωτόκολλο.

TENS (Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation)

Πρόκειται για διεγέρτες των νεύρων οι οποίοι χρησιμοποιούνται κυρίως στο εξωτερικό και όχι στη χώρα μας. 4 αυτοκόλλητα χρησιμοποιούνται στη ράχη της ασθενούς για την μεταφορά μικρής ποσότητας ηλεκτρικού ρεύματος η οποία θεωρητικά ανακουφίζει από τον πόνο. Χρειάζονται περίπου 40′ για να δράσει η μέθοδος αυτή αν και συνήθως συνδυάζεται με χρήση Πεθιδίνης ή/και Entοnox (βλέπε παρακάτω).

Η μέθοδος αυτή δεν προσφέρει καμία σχεδόν ανακούφιση στα τελικά στάδια του τοκετού καθώς έχει περιορισμένη αναλγητική ισχύ.

Entοnox

Πρόκειται για ένα μίγμα Οξειδίου του Αζώτου (ιλαρούν αέριο) και Οξυγόνου, το οποίο χορηγείται με μάσκα και προκαλεί μείωση του πόνου των συσπάσεων της μήτρας.

Παρότι το αέριο διαπερνά τον αιματολογικό φραγμό του πλακούντα δεν προκαλεί κανένα κακό στο έμβρυο.

Η δράση του διαρκεί για περίπου 60” και σε παρατεταμένες εισπνοές μπορεί να δημιουργήσει αίσθημα ζάλης ή και ευφορίας. Δεν προκαλεί εξαφάνιση του πόνου, αλλά σε συνδυασμό π.χ. με Πεθιδίνη αποτελεί μια αποδεκτή μέθοδο αναλγησίας.

Συστηματική Φαρμακευτική Αναλγησία

Πρόκειται για την πιο διαδεδομένη μορφή αναλγησίας η οποία χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια. Ενδομυϊκές αναλγητικές ενέσεις (π.χ. Πεθιδίνη) συνδυάζονται συχνά με αντι-εμετικά φάρμακα για την αποφυγή ναυτίας ή εμετών. Πέρα από αυτά μπορεί να προκαλέσει αποπροσανατολισμό και υπνηλία στη μητέρα.

Σε ορισμένες μαιευτικές μονάδες υπάρχουν αντλίες οι οποίες ελέγχονται από την ασθενή και χορηγούν το φάρμακο υποδορίως. Η μέθοδος αυτή είναι αρκετά αποτελεσματική αν και πολλές γυναίκες τείνουν να χρησιμοποιούν όλο και μεγαλύτερες δόσεις φαρμάκου καθώς χειρίζονται αυτές την αντλία.

Επειδή τα φάρμακα αυτά μπορούν να μειώσουν τα αντανακλαστικά του παιδιού κατά την γέννηση όπως επίσης και την αναπνευστική λειτουργία, αποφεύγεται η χρήση τους αν η γέννηση του παιδιού αναμένεται πολύ σύντομα.

Τοπική Αναισθησία

Η τοπική αναισθησία περιορίζει την δράση της σε μια περιοχή γύρω από το σημείο της ένεσης αναισθητικού φαρμάκου. Έχει περιορισμένο τις περισσότερες φορές χρόνο δράσης – ανάλογα με το είδος του φαρμάκου- και μοιάζει πάρα πολύ με την τοπική αναισθησία που χρησιμοποιούν οι Οδοντίατροι.

Το πλεονέκτημά της είναι πως είναι εύκολη στη χρήση, με γρήγορη δράση και δεν επιδρά στο έμβρυο όταν τουλάχιστον χορηγείται σε λογικές δόσεις. Έτσι χρησιμοποιείται κυρίως στο τελικό στάδιο της εξώθησης του εμβρύου προκειμένου να γίνει περινεοτομή ή και αργότερα για να συρραφούν μικρά σχισίματα του περινέου που δημιουργήθηκαν στον τοκετό.

Το μοναδικό μειονέκτημά της, αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι, είναι πως δεν προσφέρει καμία ανακούφιση από τον πόνο των συσπάσεων της μήτρας.

Επισκληρίδιος Αναισθησία

Αυτή η μορφή αναλγησίας επιτυγχάνεται με ένεση αναισθητικού στο χώρο της σπονδυλικής στήλης που περιβάλει το νωτιαίο μυελό. Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει κίνδυνος να μείνει παράλυτη η γυναίκα. Μπορεί σε εξαιρετικές περιπτώσεις να τραυματιστεί ελαφρά κάποιο νεύρο, αλλά και αυτό δεν έχει παρά ασήμαντες επιπτώσεις.

Το πλεονέκτημα της Επισκληριδίου είναι πως ενώ η γυναίκα διατηρεί την αίσθηση της αφής , ταυτόχρονα είναι απαλλαγμένη από τον πόνο για μια ελεγχόμενη περιοχή του σώματος της, η οποία ξεκινά από τα κάτω άκρα και φθάνει μέχρι κάτω από το διάφραγμα. Αυτό σημαίνει πως η γυναίκα δεν πονά κατά τις συσπάσεις, τις αισθάνεται όμως και μπορεί να «σπρώξει» αποτελεσματικά συμμετέχοντας με πολύ ενεργητικό τρόπο στον τοκετό.

Αν χρειαστεί ο Μαιευτήρας να πραγματοποιήσει περινεοτομή για να διευκολύνει την έξοδο του εμβρύου δεν χρειάζεται παραπάνω αναλγησία.

Επιπλέον αν για κάποιους λόγους (εμβρυϊκή δυσφορία, δυστοκία κ.ά.) αποφασισθεί να γίνει είτε εμβρυουλκία/σικιουλκία (βεντούζα) είτε Καισαρική τομή τότε η έγκυος είναι ουσιαστικά έτοιμη και δεν χρειάζεται παρά μόνο επιπλέον δόση φαρμάκου χωρίς περαιτέρω επεμβάσεις.

Σε περίπτωση Καισαρικής τομής η αναλγητική δράση της Επισκληριδίου παρατείνεται για πολλές ώρες με αποτέλεσμα να μην πονά η γυναίκα.

Στα μειονεκτήματα της μεθόδου αυτής συγκαταλέγεται κατ’ αρχήν το γεγονός ότι είναι επεμβατική με την έννοια ότι επεμβαίνει ο Αναισθησιολόγος και αυτό αγχώνει λίγο περισσότερο την ασθενή.

Ο σπάνιος ελαφρύς τραυματισμός ενός νεύρου ή της μήνιγγας μπορεί να προκαλέσει πονοκέφαλο ή/και ζάλη. Άλλες πιθανές παρενέργειες είναι μικρό τρέμουλο (όχι σπασμοί) ή και κνησμός.

Κατά δεύτερο λόγο έχει βρεθεί ότι με την Επισκληρίδιος η αρτηριακή πίεση της γυναίκας πέφτει (γι’ αυτό και χρησιμοποιείται στην προεκλαμψία!) προκαλώντας επιβράδυνση των καρδιακών παλμών του εμβρύου. Για να προληφθεί αυτό χορηγούνται ενδοφλεβίως υγρά στην γυναίκα πριν την αναισθησία.

Έχουν υπάρξει μερικές μελέτες που δείχνουν πως υπάρχει αυξημένο ποσοστό Καισαρικής τομής μεταξύ των γυναικών που γεννούν με Επισκληρίδιος αναισθησία. Εικάζεται πως ο λόγος για αυτό είναι πως η Επισκληρίδιος δεν βοηθά την διαστολή του τραχήλου. Καθότι κάτι τέτοιο δεν έχει ουσιαστικά αποδειχθεί, τα πλεονεκτήματα της μεθόδου την καθιστούν τη λύση εκλογής στην πλειοψηφία των γυναικών.

Παλιότερα ένα μειονέκτημα της επισκληριδίου ήταν ότι η ασθενής έπρεπε να μένει ακινητοποιημένη στο κρεβάτι. Σήμερα όμως με τη χρήση λεπτότερων καθετήρων μπορούν να μετακινούνται και να περπατάνε (mobile epidural).

Βέβαια υπάρχουν περιπτώσεις όπου η Επισκληρίδιος μπορεί να αντενδείκνυται όπως σε ασθενείς με ιστορικό επέμβασης, ανατομική ανωμαλία ή τραυματισμό στην σπονδυλική στήλη. Στις περιπτώσεις αυτές μπορεί να χρειασθεί συνεννόηση του Μαιευτήρα, του Αναισθησιολόγου και του Ορθοπεδικού.

Τέλος η Επισκληρίδιος αργεί να δράσει (30′-40′) γι’ αυτό και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο τελικό στάδιο του τοκετού.

Ραχιαία Αναισθησία

Η μέθοδος αυτή μοιάζει πολύ με την Επισκληρίδιο, αλλά το φάρμακο αυτή τη φορά εισέρχεται στο υγρό που περιβάλλει το νωτιαίο μυελό – εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Έχει τις ίδιες πιθανές επιπλοκές με την Επισκληρίδιο, έχει πολύ πιο γρήγορη δράση, αλλά επιδρά για πολύ λιγότερο χρόνο (90′). Για το λόγο αυτό προτιμάται κυρίως για την Καισαρική τομή.

Συνδυασμένη Επισκληρίδιος & Ραχιαία Αναισθησία

Η μέθοδος αυτή ουσιαστικά είναι ένας συνδυασμός των δύο προηγούμενων μεθόδων. Έχει το πλεονέκτημα της άμεσης αναλγησίας της Ραχιαίας με την παρατεταμένη δράση της Επισκληριδίου.

Χρησιμοποιείται κατ’ εξοχήν στην Καισαρική τομή.

Γενική Αναισθησία

Η μέθοδος αυτή πολύ σπάνια χρησιμοποιείται στη Μαιευτική για οποιονδήποτε άλλο λόγο πλην της Καισαρικής τομής. Η γυναίκα πρέπει να έχει άδειο στομάχι για την αποφυγή εμετού και εισρόφησης. Σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει κίνδυνος σοβαρής πνευμονικής λοίμωξης και δύσπνοιας.

Εκτός από τις περιπτώσεις προγραμματισμένης Καισαρικής τομής όπου για λόγους ιατρικούς (αντένδειξη Επισκληριδίου/Ραχιαίας) ενδείκνυται η Γενική Αναισθησία υπάρχουν περιπτώσεις όπου υποκειμενικά μια ασθενής δεν θέλει για λόγους ψυχολογικούς να είναι ξύπνια κατά τη διάρκεια της Καισαρικής.

Επίσης η Γενική Αναισθησία επειδή είναι εξαιρετικά γρήγορη και αποτελεσματική αποτελεί την μέθοδο εκλογής σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις όπου επιβάλλεται άμεση γέννηση του παιδιού (έντονη και παρατεταμένη βραδυκαρδία, πρόπτωση ομφαλίου λώρου, μεγάλη αιμορραγία).

Ασφαλώς όταν ξυπνήσει η ασθενής νιώθει ζαλισμένη και αδύναμη καθώς είναι ακόμη υπό την επήρεια των αναισθητικών φαρμάκων, αλλά φυσικά δεν έχει πονέσει καθόλου ούτε και θυμάται τίποτε από την Καισαρική τομή.

Γίνεται μάλλον εμφανές πως η Επισκληρίδιος, η Ραχιαία αναισθησία ή ο συνδυασμός και των δύο είναι η καλύτερη μέθοδος για την αποφυγή του πόνου στην Καισαρική τομή. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις όπου επιβάλλεται η Γενική αναισθησία για λόγους ιατρικούς.

Για το φυσιολογικό τοκετό οι περισσότερες μαιευτικές μονάδες προτείνουν και χρησιμοποιούν Επισκληρίδιο αναισθησία. Αν βέβαια η ασθενής προτιμά να «νιώσει» τον τοκετό όσο πιο φυσιολογικά γίνεται υπάρχουν πάντα οι εναλλακτικές μέθοδοι με προεξάρχουσα τη χορήγηση Πεθιδίνης ή άλλων συγγενών φαρμάκων σε συνδυασμό και με Entonox ή και τοπικής αναισθησίας.

Ας μην ξεχνάμε βέβαια πως υπάρχουν γυναίκες οι οποίες έχουν γεννήσει χωρίς καμία αναλγητική μέθοδο νιώθοντας λίγο ή και καθόλου πόνο.

Εν κατακλείδι σε περίπτωση όπου δεν υπάρχουν ιατρικές αντενδείξεις η απόφαση για τη αναλγησία πρέπει να λαμβάνεται από τη μέλλουσα μητέρα πάντα μετά από ενημέρωσή της από τον Μαιευτήρα της και σε συνδυασμό με τις τεχνικές ευκολίες που παρέχονται από την Μαιευτική κλινική.