Οι συχνές ουρολοιμώξεις είναι ουσιαστικά μια χρόνια ουρολοίμωξη, η οποία δεν έχει θεραπευθεί σωστά. Πρέπει να μιλήσετε με το γυναικολόγο ή τον ουρολόγο σας. Η σεξουαλική επαφή περιέργως μπορεί να τροφοδοτήσει υποτροπή σε χρόνια ουρολοίμωξη, οπότε και χρειάζεται ιατρική αντιμετώπιση.

Μπορείτε γενικά να χρησιμοποιείτε ειδικά σαπούνια για την περιοχή του αιδοίου, αλλά δεν θα πρέπει να γίνονται υπερβολές, ούτε να καθαρίζεται ο κόλπος εσωτερικά.

Ο κόλπος δεν πρέπει να καθαρίζεται παρά μόνο με νερό. Γενικά δεν χρειάζεται να γίνονται κολπικές πλύσεις παρά μόνο εάν το συστήσει ο γυναικολόγος. Ο πρωκτός καθαρίζεται πάντα με φορά από τα αιδοίο και προς τα πίσω.

Το σεξ πριν το τεστ Παπανικολάου, δεν αλλοιώνει τα αποτελέσματα, αλλά ανευρίσκονται σπερματοζωάρια στο δείγμα του τραχηλικού επιχρίσματος. Αυτό δυσκολεύει τη δουλειά του κυτταρολόγου.

Παγιδεύεται αέρας κατά την σεξουαλική επαφή και την είσοδο του πέους, ο οποίος στη συνέχεια βγαίνει από τον κόλπο με πίεση.

Πιθανότατα υπάρχει πρόβλημα λοίμωξης ή μικροτραυματισμού. Χρειάζεται εξέταση από γυναικολόγο.

Γιατί πιέζεται η ουροδόχος κύστη που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από τη μήτρα. Έτσι μπορεί να προκληθεί ακράτεια λόγω πίεσης.

Ο πρωκτός είναι μια «αποθήκη» παθογόνων μικροοργανισμών. Κάθε πρωκτική επαφή εμπεριέχει κίνδυνο μεταφοράς τους στον κόλπο. Εφόσον ο σύντροφος δεν αλλάζει προφυλακτικό εισερχόμενος ξανά στον κόλπο ή χρησιμοποιεί τα δάχτυλα του χεριού του οι πιθανότητες για μόλυνση αυξάνονται.

Εάν υπάρχει πρόβλημα με την οσμή των κολπικών υγρών, συνήθως συνυπάρχει κολπική λοίμωξη, οπότε και χρειάζεται λήψη καλλιεργειών από τα υγρά.

Είναι θέμα καθαρά προσωπικής αισθητικής. Δεν παίζει κανένα ρόλο για την υγεία. Μπορεί να υπάρχει περισσότερη ροή αίματος εκείνη τη στιγμή λόγω μηχανικής πίεσης.

Δεν έχει καμία σημασία το ντους σχετικά με την πιθανή λοίμωξη από σεξουαλική επαφή. Η κάθε γυναίκα μπορεί να κάνει ντους όποτε θελήσει. Σχετικά με την σύλληψη, εφόσον δεν καθαριστεί ο κόλπος, δεν υπάρχει πρόβλημα μειωμένης γονιμοποιητικής ικανότητας του σπέρματος.

Με τον όρο υστερεκτομή αναφερόμαστε στη χειρουργική αφαίρεση της μήτρας. Μέχρι πριν από περίπου δυο δεκαετίες, μοναδική προσέγγιση αποτελούσε η κλασική «ανοικτή» μέθοδος μέσω λαπαροτομίας, δηλαδή, μέσω της διάνοιξης των κοιλιακών τοιχωμάτων. Το 1989, ο Harry Reich πραγματοποίησε, στο Σικάγο, την πρώτη λαπαροσκοπική υστερεκτομή. Σήμερα, η μέθοδος αυτή θεωρείται ιδιαίτερα ασφαλής και παρουσιάζει πολλά πλεονεκτήματα για την ασθενή.

Μπορούμε να διακρίνουμε τέσσερα είδη αυτής της χειρουργικής επέμβασης:

• Ολική λαπαροσκοπική υστερεκτομή μετά των εξαρτημάτων.
• Ολική λαπαροσκοπική υστερεκτομή άνευ των εξαρτημάτων.
• Υφολική λαπαροσκοπική υστερεκτομή μετά των εξαρτημάτων.
• Υφολική λαπαροσκοπική υστερεκτομή άνευ των εξαρτημάτων.

Ο όρος «ολική» αναφέρεται στην αφαίρεση όλης της μήτρας μετά του τραχήλου αυτής.

Ο όρος «υφολική» αναφέρεται στη μερική αφαίρεση μόνον του σώματος της μήτρας χωρίς τον τράχηλο αυτής.

Ο όρος «μετά των εξαρτημάτων» αναφέρεται στην αφαίρεση των ωοθηκών και των σαλπίγγων.

Ο όρος «άνευ των εξαρτημάτων» αναφέρεται στη διατήρηση των ωοθηκών και των σαλπίγγων.

Υπάρχει ακόμη ένα είδος, η λαπαροσκοπικά υποβοηθούμενη κολπική υστερεκτομή.

Ενδείξεις λαπαροσκοπικής υστερεκτομής:

• Ινομυωματώδης (λειομυωματώδης) μήτρα. Βασική προϋπόθεση, να έχει ολοκληρωθεί η αναπαραγωγική δραστηριότητα της γυναίκας. Ειδάλλως, πραγματοποιείται λαπαροσκοπική ινομυωματεκτομή.

• Υπερπλασία του ενδομητρίου. Στην άτυπη μορφή αυτής(υψηλός κίνδυνος κακοήθους εξαλλαγής), η λαπαροσκοπική υστερεκτομή έχει απόλυτη ένδειξη. Στην υπερπλασία του ενδομητρίου χωρίς ατυπία η λαπαροσκοπικη υστερεκτομή έχει  ένδειξη όταν η φαρμακευτική αγωγή αδυνατεί να επιλύσει το πρόβλημα (αιμορραγίες).

• Διάχυτη αδενομύωση. Πρόκειται για καλοήθη παθολογική κατάσταση της μήτρας η οποία προκαλεί αιμορραγίες.

• Υψηλού βαθμού δυσπλασία του τραχήλου ( δυσπλασία CIN III). Προϋπόθεση και εδώ η ολοκληρωμένη αναπαραγωγική δραστηριότητα της γυναίκας.

Πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής υστερεκτομής για την ασθενή:

• Λιγότερες μετεγχειρητικές συμφύσεις.
• Μικρότερης έντασης και βραχύτερης διάρκειας μετεγχειρητικό άλγος.
• Γρηγορότερη αποκατάσταση σε ότι αφορά τη λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος.
• Βραχύτερος χρόνος νοσηλείας – ταχεία ανάληψη καθημερινών δραστηριοτήτων.
• Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.

Μία από τις συχνότερες παθολογικές καταστάσεις στη γυναικολογία είναι τα ινομυώματα. Πρόκειται για καλοήθεις όγκους της μήτρας οι οποίοι, ανάλογα με την θέση τους στη μήτρα και το μέγεθος τους, μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα στις γυναίκες. Ανευρίσκονται, είτε λόγω συμπτωματολογίας είτε τυχαία στα πλαίσια της γυναικολογικής εξέτασης, σε ποσοστό έως και 40-50%. Μπορούν να λάβουν και πολύ μεγάλες διαστάσεις προκαλώντας πιεστικά φαινόμενα στα γειτονικά όργανα μέσα στην κοιλιά. Τα συμπτώματα που μπορούν να προκαλούν είναι: α. αιμορραγίες κυρίως με την έννοια της παράτασης της εμμήνου ρύσεως (περιόδου), β. πόνος λόγω πίεσης παρακείμενων οργάνων όπως είναι το έντερο, η ουροδόχος κύστη κ.α. με επακόλουθη δυσλειτουργία, πολλές φορές, αυτών, γ. πόνος κατά την περίοδο αλλά και κατά τη σεξουαλική επαφή (δυσμηνόρροια, δυσπαρευνία). Ακόμη, σε ότι αφορά την εγκυμοσύνη, τα ινομυώματα ανάλογα με τη θέση τους στη μήτρα αλλά και το μέγεθος τους μπορούν να προκαλέσουν αποβολές, πρόωρο τοκετό, αιμορραγίες κατά την κύηση, αλλά και δυσκολίες κατά τον τοκετό, μέχρι και να αποτελέσουν αίτιο καισαρικής τομής κατά την οποία μάλιστα δεν μπορούμε να τα αφαιρέσουμε χειρουργικά.

Έτσι, μια γυναίκα η οποία επιθυμεί εγκυμοσύνη αλλά εμφανίζει ινομυώματα, τέτοια που θα δημιουργούσαν μαιευτικά προβλήματα, ακόμη και αν αυτά είναι ασυμπτωματικά, θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη την δυνατότητα της αφαίρεσης τους τουλάχιστον έξι μήνες πριν ξεκινήσει τις προσπάθειες της. Βεβαίως, υπάρχουν και ινομυώματα τα οποία, όταν αφαιρεθούν, δεν απαιτούν αυτό το χρονικό περιθώριο, αλλά μικρότερο. Τα ινομυώματα, όπως οι περισσότερες παθολογικές καταστάσεις, παρουσιάζουν ένα ποσοστό πιθανής κακοήθους εξαλλαγής, το οποίο είναι μικρό (0,4-0,8%) αλλά υπαρκτό. Ακόμη, μπορούν να υποστούν εκφύλιση στο εσωτερικό τους, κατάσταση που μπορεί να προκαλεί πόνο.

Για όλους αυτούς τους λόγους, τα ινομυώματα πρέπει να αφαιρούνται χειρουργικά. Η λαπαροσκοπική αφαίρεση είναι πλήρως εφικτή όταν η κατάσταση της γυναίκας το επιτρέπει και έχουν μέγεθος έως 6-7 εκατοστά (διάμετρος). Τα πλεονεκτήματα σε σχέση με την κλασική (ανοικτή) χειρουργική αντιμετώπιση είναι πολλά: Λιγότερες μετεγχειρητικές συμφύσεις, μικρότερης έντασης και βραχύτερης διάρκειας μετεγχειρητικός πόνος, μικρότερος χρόνος νοσηλείας, ταχεία ανάληψη καθημερινών δραστηριοτήτων, καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.

Η ηλικιωμένη ασθενής μπορεί να χειρουργηθεί λαπαροσκοπικά αν ο προεγχειρητικός έλεγχος του καρδιαγγειακού και του αναπνευστικού συστήματος μας το επιτρέπει. Μάλιστα, τα πλεονεκτήματα σε σχέση με την ανοικτή χειρουργική είναι περισσότερα, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την μετεγχειρητική πορεία της ασθενούς.

Μία έγκυος γυναίκα μπορεί να χειρουργηθεί λαπαροσκοπικά, χωρίς κίνδυνο για το έμβρυο, μέχρι το μέσο της εγκυμοσύνης (20 εβδομάδες).

Είδη επεμβάσεων

Α. Λαπαροσκοπική χειρουργική

• Παθολογικές καταστάσεις των ωοθηκών: κυστικά μορφώματα, συστροφή εξαρτημάτων, drilling (χειρουργική αντιμετώπιση συνδρόμου πολυκυστικών ωοθηκών).
• Παθολογικές καταστάσεις σαλπίγγων: διερεύνηση υπογονιμότητας, εξωμήτριος κύηση, φίμωση, πυοσάλπιγγες, υδροσάλπιγγες (σαλπιγγοπλαστική με τη χρήση ακόμη πιο λεπτών ενδοσκοπικών εργαλείων – λαπαροσκοπική μικροχειρουργική σαλπίγγων).
• Συμφυσιόλυση
• Ενδομητρίωση
• Χαλάρωση πυελικού εδάφους (κυστεοκήλη, ορθοκήλη, πρόπτωση της μήτρας, πρόπτωση κολπικού κολοβώματος ).
• Παθολογικές καταστάσεις της μήτρας : ινομυώματα (λειομυώματα), αδενομύωση.

Υστερεκτομία

Β. Υστεροσκοπική χειρουργική

• Διερεύνηση υπογονιμότητας
• Διόρθωση των συχνότερων συγγενών βλαβών της μήτρας
• Εξαίρεση ενδομητρίου πολύποδα
• Εξαίρεση υποβλεννογονίου λειομυώματος
• Συμφυσιόλυση

Αντενδείξεις

Α. απόλυτες

• Καρδιαγγειακές παθήσεις : καρδιακή ανεπάρκεια, στεφανιαία νόσος, ιστορικό σοβαρών αγγειακών θρομβώσεων, αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια.
• Σοβαρή πνευμονοπάθεια: χρόνιες αποφρακτικές πνευμονοπάθειες.
• Αιμοδυναμική αστάθεια της ασθενούς.
• Πολύ μεγάλο μέγεθος του μορφώματος που θέλουμε να εξαιρέσουμε από την περιτοναϊκή κοιλότητα.
• Αποφρακτικός ειλεός – συμφυτικός ειλεός.
• Γενικευμένη περιτονίτιδα.
• Καρκίνος.

Β. σχετικές

• Έντονη παχυσαρκία.
• Πολυχειρουργημένη ασθενής

Ενδοσκόπηση σημαίνει επισκόπηση του εσωτερικού χώρου μιας κλειστής κοιλότητας. Είναι δηλαδή η επισκόπηση μιας ανατομικής περιοχής η οποία δεν είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Στη γυναικολογία, όπως και στη γενική χειρουργική, μια τέτοια κοιλότητα είναι η περιτοναϊκή η οποία φιλοξενεί τα ενδοκοιλιακά μας όργανα. Η λαπαροσκοπική χειρουργική αναφέρεται ακριβώς σ’ αυτήν την κοιλότητα. Η δεύτερη κοιλότητα σε ότι αφορά πλέον μόνον τη γυναικολογία είναι η ενδομήτριος στο εσωτερικό της μήτρας, η οποία δύναται να χειρουργηθεί υστεροσκοπικά.

Η λέξη προέρχεται από την λέξη λαπάρα που σημαίνει κοιλία. Γι’ αυτό και η γαλλική σχολή ονομάζει την λαπαροσκόπηση κοιλιοσκόπηση (coelioscopie).

Αντίστοιχα ύστερο σημαίνει μήτρα, άρα υστεροσκόπηση σημαίνει επισκόπηση του εσωτερικού της μήτρας.