Με τον όρο υστερεκτομή αναφερόμαστε στη χειρουργική αφαίρεση της μήτρας. Μέχρι πριν από περίπου δυο δεκαετίες, μοναδική προσέγγιση αποτελούσε η κλασική «ανοικτή» μέθοδος μέσω λαπαροτομίας, δηλαδή, μέσω της διάνοιξης των κοιλιακών τοιχωμάτων. Το 1989, ο Harry Reich πραγματοποίησε, στο Σικάγο, την πρώτη λαπαροσκοπική υστερεκτομή. Σήμερα, η μέθοδος αυτή θεωρείται ιδιαίτερα ασφαλής και παρουσιάζει πολλά πλεονεκτήματα για την ασθενή.

Μπορούμε να διακρίνουμε τέσσερα είδη αυτής της χειρουργικής επέμβασης:

• Ολική λαπαροσκοπική υστερεκτομή μετά των εξαρτημάτων.
• Ολική λαπαροσκοπική υστερεκτομή άνευ των εξαρτημάτων.
• Υφολική λαπαροσκοπική υστερεκτομή μετά των εξαρτημάτων.
• Υφολική λαπαροσκοπική υστερεκτομή άνευ των εξαρτημάτων.

Ο όρος «ολική» αναφέρεται στην αφαίρεση όλης της μήτρας μετά του τραχήλου αυτής.

Ο όρος «υφολική» αναφέρεται στη μερική αφαίρεση μόνον του σώματος της μήτρας χωρίς τον τράχηλο αυτής.

Ο όρος «μετά των εξαρτημάτων» αναφέρεται στην αφαίρεση των ωοθηκών και των σαλπίγγων.

Ο όρος «άνευ των εξαρτημάτων» αναφέρεται στη διατήρηση των ωοθηκών και των σαλπίγγων.

Υπάρχει ακόμη ένα είδος, η λαπαροσκοπικά υποβοηθούμενη κολπική υστερεκτομή.

Ενδείξεις λαπαροσκοπικής υστερεκτομής:

• Ινομυωματώδης (λειομυωματώδης) μήτρα. Βασική προϋπόθεση, να έχει ολοκληρωθεί η αναπαραγωγική δραστηριότητα της γυναίκας. Ειδάλλως, πραγματοποιείται λαπαροσκοπική ινομυωματεκτομή.

• Υπερπλασία του ενδομητρίου. Στην άτυπη μορφή αυτής(υψηλός κίνδυνος κακοήθους εξαλλαγής), η λαπαροσκοπική υστερεκτομή έχει απόλυτη ένδειξη. Στην υπερπλασία του ενδομητρίου χωρίς ατυπία η λαπαροσκοπικη υστερεκτομή έχει  ένδειξη όταν η φαρμακευτική αγωγή αδυνατεί να επιλύσει το πρόβλημα (αιμορραγίες).

• Διάχυτη αδενομύωση. Πρόκειται για καλοήθη παθολογική κατάσταση της μήτρας η οποία προκαλεί αιμορραγίες.

• Υψηλού βαθμού δυσπλασία του τραχήλου ( δυσπλασία CIN III). Προϋπόθεση και εδώ η ολοκληρωμένη αναπαραγωγική δραστηριότητα της γυναίκας.

Πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής υστερεκτομής για την ασθενή:

• Λιγότερες μετεγχειρητικές συμφύσεις.
• Μικρότερης έντασης και βραχύτερης διάρκειας μετεγχειρητικό άλγος.
• Γρηγορότερη αποκατάσταση σε ότι αφορά τη λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος.
• Βραχύτερος χρόνος νοσηλείας - ταχεία ανάληψη καθημερινών δραστηριοτήτων.
• Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.